ประวัติและความสำคัญ

                  พระพุทธศาสนาสอนว่ามนุษย์ทุกคนมีศักยภาพในตนเอง สามารถฝึกฝนพัฒนาตนจากจุดเริ่มต้น ไปจนถึงจุดสูงด้วยความพากเพียร ด้วยสติปัญญาของตนเอง โดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายนอกใดๆ มาบันดาล ในการพัฒนาตนนั้น บุคคลพึงปฏิบัติดำเนินตามหลักไตรสิกขา คือ พัฒนาด้านการควบคุมพฤติกรรมทางกาย วาจา ให้มีระเบียบวินัย ไม่เบียดเบียนและเอื้ออาทรแก่คนอื่นและสังคมส่วนรวม (อธิศีลสิกขา) พัฒนาทางด้านความเพียรทางจิต สติ สมาธิ เพื่อสร้างจิตให้มีคุณภาพ สมรรถภาพ และสุขภาพ (อธิจิตตสิกขา) และพัฒนาทางด้านความรู้ ความเข้าใจ ตลอดถึงเจตคติที่ถูกต้อง (อธิปัญญาสิกขา) โดยอาศัยกัลยาณมิตร ผู้ที่มีความรู้และประสบการณ์คอยชี้แนะแนวทางให้คิดเป็นหรือรู้จักคิดวินิจฉัย แก้ปัญหาด้วยเหตุผล ตามขั้นตอนแห่งอริยสัจ ตามนัยนี้จะเห็นว่า พระพุทธศาสนาเป็นศาสตร์แห่งการศึกษาอย่างแท้จริง